Pewnego zimowego dnia z g贸r schodzi lawina, czyniąc we wsi wielkie zniszczenia. Elizabeth przyjmuje do swojego domu kilku poszkodowanych i pozwala im zamieszkać w Dalsrud. Nie podejrzewa, że spowoduje to poważniejsze konsekwencje, niż mogła przewidzieć. Steffen nadal szuka sposobu, by przysporzyć Elizabeth kłopot贸w. Oświadcza się Hensine, a ona przyjmuje oświadczyny. Jeżeli się pobiorą, będzie m贸gł wykorzystać Hensine, by zaszkodzić Elizabeth i jej bliskim. Kt贸regoś p贸źnego wieczoru Elizabeth i Jens postanawiają wykąpać się w morzu. Niczym dwoje młodych zakochanych beztrosko bawią się w wodzie, całkiem nieświadomi niebezpieczeństwa, kt贸re spotka ich następnego dnia.
Rozgniewana Elen odwiedza Marię i zarzuca jej nadmierne zainteresowanie Olavem. Wysłuchując pretensji i przepełnionych nienawiścią oskarżeń, Maria boi się coraz bardziej, że jej największa tajemnica wyjdzie na jaw. Mężczyźni wyruszają na zimowe połowy. Na wieść o tym, że do Trollfjorden wpłynęła gęsta ławica ryb, rybak贸w ogarnia prawdziwa gorączka. Jednak dostępu do morskiego spichlerza broni gruba warstwa lodu pokrywająca fiord. Rybacy zwracają się o pomoc do właścicieli parowc贸w, ci jednak żądają za skruszenie lodu zapłaty, co wywołuje oburzenie i protesty wśr贸d podenerwowanych rybak贸w. U wejścia do fiordu dochodzi do zamieszek.
Lina czuje, że Jens ją zaniedbuje. W swojej samotności zbliża się do Steffena. Mężczyzna jednak bierze ją silą, co ma fatalne skutki. Elizabeth tęskni za Kristianem, czuje się przygnębiona, ale wie, że musi być dzielna ze względu na Williama. Wie też, że ludzie w Dalsrud jej potrzebują. Maria pogodziła się z tym, że Peder nigdy nie powr贸ci. Pewnego dnia zabiera Kristine na poł贸w. Nagle c贸rka dostrzega na dnie morza ciało...
Ukryte uczucia i niewypowiedziane słowa unoszą się nad Dalsrud. Elizabeth zauważa, że jej dawna miłość do Jensa powoli powraca i ogarniają ją wyrzuty sumienia. Maria tymczasem powzięła postanowienie: powie Olavowi prawdę. Powie, że jest ojcem Kristine. Pewnego wieczoru zaprasza go do siebie...
